خط بارون

یـــــا لــــطــــیــــف

 

سلام

( این پست یک مطلبه خودمونی و اعتراض امیزه .......)

چرا ؟؟ فقط حرف می زنیم و عملی در کار نیست ؟؟؟!!!

چرا ؟؟فقط شعارمیدیم ؟!!؟؟

(چرا ؟؟می گیم دروغ بده و خودمون دروغ میگیم؟؟)

چرا حرفامون با اعمالمون تناقض داره !!!؟؟

 چرا ادعا ی دونستن میکنیم!!!درحالی که دانش مون رو اعمالمون اثر نداره!!!

 

(چرا معلما می گن مهم یاد گیریه نه نمره ولی موقعی که 15 میشی ؟؟!!

مادرتو می خوان !!)

چرا ادما اینجوریین ؟؟ چرا ؟؟

واقعان؟؟ شما بگیدبهم!!! ؟!؟!

چـــــــــررررا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پ.ن.چرا توی همین نت ، پستایی اپ می کنیم که خودمون بهش عمل نمی کنیم !!!

چرا ؟؟چرا؟؟؟چرا؟؟؟؟

                                 

                                 یْْْْْْْْْْْْْْـــــــــــــــــا حــــــــــــــــق...................

به نام خدای باران

ریشه هایم، عطشی  را فریاد میزند...

دست هایم ، نوری نا پیدا را  خواهان است..... 

و اوندهای قلبم ،راهی گمراه را برا ی  رسیدن به تو اغاز می کند...

ای نهایت هستی...

.

.

به من که جز درختی خشک در بیابان نیستم...

رحم کن !!

.

.

ای رحم کننده ترین رحم کنندگان........

 

 

پی نوشت.خیلی وقت بود که اپ نکرده بودم....

اگه چند روزه دیگه طول می کشید!!!کوثر 2 منو می کشت!!!ممنونم ازش که براش مهم بوداپ نکردنم!!!

دلیل خاصی هم نداشت....

یاحق......

به نام او...

داشتم توی اسمونه دلم پرسه می زدم که....

یک دختر بچه ای رو دیدم....که چشاش پف کرده بود و قرمز بود....

انگار دوره گردی بودکه کارش شربت فروختن به ادما و زنده کردنشون بود....

باسینیه شربتی که تو دستش بود نزدیکه من شد... .

اسمشو پرسیدم گفت بهونه!!

 سینیه شربت رو به طرف من گرفت !  (یعنی بردار )   (یک جور تارف بدون حرف.....)

پرسیدم شربته چیه؟؟پرتقال...ابلیمو؟؟؟

گفت.اشک!!!!!!!!!!!!!!!!!!

موندم !!!

شربته اشک !!! یاده شربته شهادت افتادم..!؟

بی اختیار خوردم !

حالا بارونیه بارونیم....

چه شربتی بود ..!!

چه بهونه ای بود!!!

حالا پاک شدم ودیگه ابری تو اسمونه دلم پیدا نمی کنم......

 

پ.ن.شما هم بگردین !!حتمان بهونه رو پیدا می کنین؟؟!!

بهونه ای برا پاک بودن...!!                                      

                                                                       بارونی باشید...

 

 

 

 

شاید آنها ستاره نیستند ، بلکه روزنه هایی از بهشت اند که عشق عزیزان از دست رفته ی ما از میان آنها جاری اند ...
و بر ما می درخشند تا نشان دهند که خوشحال هستند .

                                                        ملهم از یک افسانه ی اسکیمویی

به نام خدای مهربان

 

                        مهربانی زبانی است که لال قادر به تکلم و کر قادر

                        به شنیدن و درک ان است.

 

                                                                   کریستین نستل بووه

 

پ.ن.عیدهای فرخنده  ای رو که گذشت ، تبریک میگم...

التماس دعا....